17
Νοέμβρη 1973. Ελευθερία,
αδελφοσύνη, δικαιοσύνη, δημοκρατία ήταν οι ιδέες που έγιναν φλόγα στην ψυχή
των φοιτητών του Πολυτεχνείου, που έγιναν ήλιος και φώτισε τον ωραίο αγώνα τους
ενάντια στη σκλαβιά και στην ανισότητα, ενάντια στη δικτατορία. Οι φοιτητές
συμπαρέσυραν ολόκληρο τον Ελληνικό λαό, ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις,
να υψωθεί αντίθετος μπροστά στη Χούντα των Συνταγματαρχών, στη σπείρα των
καταχραστών της εξουσίας. Ο Ελληνικός λαός, έχοντας σαν οχυρό τους στιβαρούς
ώμους της νεολαίας του, ήρθε αντιμέτωπος με τη δικτατορία και νίκησε. Ένα
μπουκέτο νιάτα μεστό από ζωή και με το άρωμα της δίψας για
λευτεριά μπήκε ταγός σε έναν αγώνα μέχρι θανάτου. Ο θάνατος δεν μπόρεσε να
ξεγράψει τα νιάτα, τα νιάτα ξέγραψαν το θάνατο. Τα πολυβόλα και τα τανκς δε σκότωσαν το πνεύμα. Το
Πολυτεχνείο ζει και ανήκει στους Έλληνες «Το
Πολυτεχνείο είναι η Ελλάδα, ο Μαραθώνας, οι Θερμοπύλες, η Αλαμάνα, το
Μεσολόγγι, το Δραγατσάνι, το 1940, η εθνική αντίσταση». Η εξέγερση, λοιπόν,
του Πολυτεχνείου σήμαινε ένα ανεπούλωτο ρήγμα στο οικοδόμημα της χούντας και
την οδήγησε φανερά στο κατρακύλισμά της και στην πλήρη κατάρρευσή της τον
Ιούλιο του 1974.
Η Δημοκρατία ήταν πλέον γεγονός και
ένα λαμπερό, ελπιδοφόρο φως έσβησε το φόβο του απλού Έλληνα πολίτη. Η χώρα μας
άλλαξε πολιτική σελίδα, επρόκειτο να
γίνει ένα ελεύθερο, δημοκρατικό ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς, ο δικομματισμός
είχε άλλη άποψη. Νέα Δημοκρατία και ΠΑ.ΣΟ.Κ, αναλώθηκαν σε ένα ανελέητο κυνήγι
της εξουσίας, ξοδεύοντας διαρκώς τα οικονομικά πακέτα της Ε.Ο.Κ. σε καθαρά
μικροσυντεχνιακούς σκοπούς. Μετά από έναν πολυετή αρραβώνα με τις μίζες, τη
διαφθορά και το πολιτικό συνοικέσιο κατά την υπηρεσιακή κυβέρνηση Παπαδήμου, οι
δύο «άσπονδοι» εχθροί αποφάσισαν να έλθουν «εις γάμου κοινωνίαν», για να μας
αποτελειώσουν με συνοπτικές διαδικασίες. Το θεωρούν άσκοπο να φιλονικούν μεταξύ
τους για τα μάτια του κόσμου, κολλούν δίπλα τους και ένα παραπαίδι στην αρχή -
φυσικά αυτό δεν τους αντέχει και την
«κάνει» με την πρώτη ευκαιρία – και επιδίδονται επιμελώς στο μοναδικό στόχο που
έχουν, να ξεχρεώσουν τα γραμμάτια που έχουν από κοινού υπογράψει στην τρόικα και στους διεθνείς
νταραβερητζήδες. Και το έργο τους είναι
μεγάλο και σημαντικό: εκτόξευση της
ανεργίας στα ύψη, μετανάστευση των νέων μας, κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων,
απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και χιλιάδων συμβασιούχων, αυτοκτονίες, εξαθλίωση
επαγγελματιών, συρρίκνωση του ιδιωτικού
τομέα, εγκατάλειψη αγροκτηνοτροφικού πληθυσμού, χαράτσια, πλειστηριασμοί, ξεπούλημα
εθνικού πλούτου και έπονται ακόμη χειρότερα. Ο μακρύς κατάλογος της «ευδαιμονίας»
δεν θα σταματήσει πουθενά από αυτούς που μειδιούν σαρκαστικά, όποτε τύχει και αποφασίζουν
να τιμήσουν το βουλευτικό τους αξίωμα.
Οφείλουμε, βέβαια, να ενθυμήσουμε
ότι ο σημερινός υπηρεσιακός πρωθυπουργός των τροϊκανών πρόδωσε την παράταξη του στο παρελθόν, το 1993, με την
ίδρυση της Πολ. Άνοιξης και πρόσφατα με
τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση
Παπαδήμου, στη συνέχεια πρόδωσε τον αγνό Έλληνα
ψηφοφόρο με τις υποσχέσεις του
για έξοδο από την κρίση το 2012 και δυστυχώς συνεχίζει να προδίδει κάθε στιγμή
την ελπίδα κάθε νέου, κάθε πατέρα, κάθε μητέρας, κάθε βιοπαλαιστή, κάθε
επαγγελματία, κάθε συνταξιούχου για μια αληθινά δημοκρατική Ελλάδα.
Συνέλληνες, έφτασε η ώρα να
ξεσηκωθούμε, να βάλουμε στο περιθώριο τους ψυχρούς εκτελεστές των ξενοκίνητων
συμφερόντων, να δώσουμε ελπίδα στον περήφανο λαό μας , στα φερέλπιδα νιάτα μας, στα τιμημένα γηρατειά
μας, να κυλήσει βαθιά μέσα μας η ανδρεία των ηρώων του Πολυτεχνείου και να
ηχήσουν παντού στην Ελληνική Επικράτεια οι λέξεις-σύμβολα «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
